Foto: © 2012sprengenbergrunner
Met mijn zus en zwager liep ik in 2009 een Geocaching tocht. Dat vroeg om navolging. Voor deze tocht heb ik daarom de kennis ingeroepen van mijn zus. Via het Global positioning system laten we ons leiden door akkers en langs hoeven, onder viaducten en langs skyline. In direct contact met de satellieten boven ons. Aan de computertafel bij Bosman komen we al snel tot resultaat. De wieden dat moet het worden. Het stikt er van de schatten (cache).
De route blijkt echter een tocht voor op de fiets of auto. Mogelijk kunnen we dan een deel wandelen. Driftig gaan we aan de slag. Dees vindt een mooie stads startroute vanuit Meppel. Ik speur op de zoekmachine en ontdek twee korte wandelingen in de omgeving van Wanneperveen. www.natuurmonumenten.nl/content/de-wieden
De aanwijzingen die bij de caches horen liegen er niet om. Met twee A4tjes aan opdrachten kunnen we ons vermaken binnen de stadsgrenzen. Ergens bekruipt me het gevoel dat het iets weg zal hebben van een padvinderstocht of toeristische rondleiding. Dit roept zeker weerstand op bij onze stugge Regge stappers. Na dagen wikken en wegen schrap ik de stadswandeling. Een mooi begin is het haventje buiten Meppel. Een tip van wandelmoat Paul brengt me via een krantenlink verder; wandeltocht bij Giethoorn (Dwarsgracht). Zodat na wijs beraad en gezoek, het hele GPS idee van de kaart wordt geveegd.
Nadat de schaatsers zijn vertrokken. Zoeken wij de plassen van de Wieden op. In de verte zien we de veengronden en graslanden, talrijke ganzen, eenden en vele zwermen weidevogels. Nabij het gehucht Doosje starten we onze wandeling aan de Lozedijk. Het Kiersche Wijdepad loopt door de afwisselend graslandschap waar in vroegere tijden eenden werden gevangen. Met bruggetjes, hekjes en leuke speelse doorkijkjes vermaken we ons best. Ondertussen zit ik te broeien op het vervolg traject, waar we de Veenweidewandeling nemen. Op de landkaart heb ik bedacht dat we dit gebied deels doortrekken. Nu blijkt er een sloot om te liggen en ik weet niet of we daar een bruggetje treffen. We wagen de gok niet, het gebied lijkt ook eender. Als we via de doorgaande weg het betreffende punt naderen is daar wel degelijk een brug. Gebundeld riet ligt hoog opgeslagen om verwerkt te worden. Dan volgt de zelfbedachte verbindingsroute naar Giethoorn. Even twijfelen we over de locatie van Wanneperveen en meteen ontstaat er wat gekibbel. Iemand wil de kaart zien, maar we bevinden ons buiten het kaartgebied. We wandelen door met nauwelijks oog voor de kerk met klokkenstoel. We nemen een korte pauze en ik zie in dat de afstand verkeerd is ingeschat. Wel passeren we een markante houten robuuste brug.
In Giethoorn slingeren we langs de pittoreske huisjes. We wandelen mee met het smalle beekje met zijn vele bruggetjes. Bij het eerste beste Café Restaurant leggen we aan (De Witte Hoeve). Ik pak de kaart van de ingekorte wandeling van Dwarsgracht er eens bij en besluit dit helemaal te laten varen (we hebben nog een lange weg tot het eindpunt en wederom is er de vraag of er een brug is op het beoogde afkort punt). We kijken eindeloos uit over de Belterwijde, die we doorkruizen over een kaarsrechte weg. Als we afslaan naar het eindpunt Belt-Schutsloot besluiten we dat we opsplitsen. Bernard & Dinant wandelen naar de ene auto bij het beginpunt. Henk, Paul en ik naar de andere auto. Zo missen hun het landelijke Schutsloterpad. Ik moet eerlijk bekennen dat de derde (of tweede) ‘fuck the crisis tocht’ wat in het honderd is gelopen. Het liep allemaal wat stroef. Maar deed wel zijn naam eer aan.
