Foto: © 2012sprengenbergrunner
In Gendringen wachten we tussen de twee kerktorens op dagwandelaars Paul en Dinand. We wandelen over de wal langs de Bocholter Aa. Geleidelijk veranderd deze van een kanaal in een rivier die zijn weg zoekt in het landschap. Bij de Eisenhütte nabij Lübbershook worden broodjes ingeslagen. Heel af en toe vragen we ons weleens af (als we al hardlopend op het Pieterpad wandelaars ontwaren) wie de route verzorgd, de rood/wit markering aangeeft, het gesneuvelde paaltje weer hersteld of het pad toegankelijk houdt. Op de website van het Noaberpad lees ik: Dat de route op veel plaatsen grondig is verbeterd. Dit gedeelte is in zijn geheel herzien. We komen plots Duitse vrijwilligers met rode en witte penselen achterop. Zij zijn een aantal dagen op pad met de fiets en de nodige klein gereedschap. We komen deze streepjes trekkers nog een paar maal tegen, terwijl ze er net als ons een relaxt dagje uit van maken.
Bij de Demmingsbrücke steken we het riviertje over en gaan via de bossen van Mensenburg naar Isselburg. Het Oude IJssel (Issel) gebied heeft een rijke ijzerhistorie en zijn ontwikkeling daar aan te danken. De route blijft afwisselend mooi als we langs de Wolfstrang met aan de overzijde een golfterrein voortgaan. Aan de andere kant passeren we het Schlüsserfeld (Wildpark Anholter Schweiz). Aan een zijtak van de Issel worden we aangetrokken door Kasteel (Waterburcht) Anholt destijds in bezit van de Heren van Zuilen. Veel verder dan het voorterrein komen we niet. Het parkachtige landschap is weelderig aangelegd en oldtimers staan te glimmen tussen de hagen en een soort grillige bomen als kandelaars. In Anholt struinen we over de stadswal vlak langs de fraaie St. Pancratiuskerk. Waarna we richting Nederland gaan, deels het bosgrenspad volgen op weg naar Huis Hardenberg. Met het passeren van de Oude IJssel zit onze tocht erop. Volgend jaar op naar Kleve?
