11-05-2013 20:54

Hemelvaart Dag 1

Donderdag 9 mei
Bargerveen (Klazinaveen )- Emlichheim (25 km)

Foto: © 2013sprengenbergrunner

Voor de derde maal op rij hebben BB & HE gekozen voor het Noaberpad. Dit jaar kuieren we grotendeels bij onze oosterburen. De gebruikelijke voorpret en mail onzin blijft achterwege vanwege slechte tijden bij onze groot GRIG’er. Die crisis bracht ons op een ander manier bij elkaar. Het simpele wandelen doorstaat de tand des tijd. Houdt zich afzijdig van vluchtige nieuwigheden.  

 

Bernard overhandigd ons de route kaarten, die we bij de koffie door bladeren. Bij Gramsbergen komt onderweg in de auto Gretha Smit ter sprake. Terwijl we over de zachte ondergrond van het Bargerveen wandelen vragen we af hoe haar zus ook alweer heette. Is het Jeanita, Jantine, Janneke, Jannine of? Grote zwarte muggen dalen neer op onze kleding, er is geen ontkomen aan. We slaan de insecten van ons af. De verende ondergrond leent zich goed voor een blote voeten training. Aan de rechterzijde is de turfafgraving met de verschillende lagen duidelijk zichtbaar. Klaphekken voorkomen dat het verscholen vee zich buiten het gebied begeeft. Vanaf de kijkheuvel hebben we een wijds overzicht. We passeren de doodse  veenkolonie Weiteveen (het dankt zijn naam aan boekweit). Waar de plaatselijke jeugd indruk probeert te maken met ronkende scheurijzers, die gevaarlijk om de bocht komen suizen. Iedereen lijkt zich verzameld te hebben bij het locale sportveld. Door verder verlaten straten zoeken wij een horeca voorziening. Buiten het dorp genieten we wederom van het kale stille uitgestrekte landschap, met rechte sloten en een (Dommers) kanaal. Enkele lichtpuntjes zijn het smalpoormuseum met een zelfbedieningsvoetveer en de armoedige kleine arbeidershuisjes.

 

We doorkruizen graslanden met koeien en duizenden paardenbloemen. Verscholen achter hoge bomen ontwaren we het beschermde dorpsgezicht Oosterse Bos. Op een boerenerf is een zelfbedieningskoffie punt. Waar BB wat schuchter rondkijkt. Als er echt geen mens te bekennen is inspecteren we het koffie apparaat.  We kijken toe hoe een gezelschap zich vermaakt met boeren spelen. Terwijl we langs lopen kijken we naar de gebruikte eenvoudige attributen en wandelen pardoes verkeerd. Via de Blickdiek gaat het richting het Coevorden-Piccardie Kanaal. Hier begeven we ons in het Duitse gebied van de Ja-knikkers (Aan Nederlandse zijde is de oliewinning in 1996 stop gezet). Het landschap wordt ontsiert door grote silo’s, fabrieksschoorstenen en bovenaardse gasinstallaties/pijpen. Wat verscholen aan de rand van het dorp ligt ons Hotel Groote Engel. Het is er goed toeven in de avond zonnewarmte. De Krombacher staat koud. ’s Avonds belanden we bij de plaatselijke chinees. De bediening laat te wensen over. Al lachend verontschuldigd de dame zich die herhaaldelijk de scherpe dampende porties voor HE zijn neus neer kwakt. Om zich snel uit de voeten te maken. Onder het toeziend oog van Marilyn Monroe sluit ik mijn ogen.

https://wandelnet.nl/noaberpad-law-10
www.kunstwegen.org/