Foto: © 2011sprengenbergrunner
De Griggers kozen dit jaar voor het Noaberpad. Dit is een van de lange afstandswandelingen in Nederland (LAW 10). Het pad dat oude smokkelroutes volgt loopt globaal van Groningen naar Nijmegen. Het doorkruist afwisselend het grensgebied van Nederland en Duitsland. Wij wandelen het aller-achterste deel van de Gelderse Achterhoek tussen Oldenkott en Oeding.
Terwijl de koffie bij huize Machielsen pruttelt, druppelen de vitale oudere jongeren Broeks en gebroeders Evers binnen. We rijden naar het grensdorp Oldenkott, waar we Bernard en Gerrit droppen om vervolgens Rob op te halen in Vreden. Als we terug zijn zitten de heren wederom aan de koffie bij het grenscafe. De sfeer is relaxt waarop wij er maar bij gaan zitten. Met zijn vijven slenteren we de Berkel over op weg naar Zwillbrock. De witte benen doen pijn aan de ogen, gelukkig laat weldra de zon zich zien. We wandelen langs oude Bentheimerzandsteen grenspalen. En ruiken aan een stukje gezamenlijke geschiedenis met onze buren (noabers). In dit Duits gebied treffen we kleine kerken (vlucht of noodkerken) die dienst deden als opvang voor Katholieke gelovigen die in de Verenigde Nederlanden in hun geloof gehinderd werden. Wij zijn afvalligen, met ergens een klein plekje voor dit verleden en onbewust van hoe we het moeten behouden. We willen misschien wel de kerk (het gebouw, de historie) steunen maar niet het geloof. Rondom het Zwillbrocker Venn neemt de drukte met dagjesmensen toe. Een uitkijktoren geeft zicht over het meer met enkele flamingo’s. Op het volle terras bij Hotel Zum Kloppendiek verlaten net wat gasten hun tafeltje. Even later bekijken wij op die plek de lunchkaart. Het sjokken langs ‘s heren wegen is genieten vanuit de simpele eenvoud. Onaangenaam verrast zijn we als het geboekte Hotel vol blijkt te zitten en er geen kamers voor ons zijn. Gelukkig is er plaats bij Kloppendiek, waar het goed toeven is. Nippend aan een Schofferhofer Weizen geven we toe aan de lichte vermoeidheid na een dagje flink doorstappen met ruim twintig kilometers.
Vrijdag komt er versterking vanuit Nijverdal en sluiten Paul, Johan, Frank en Dinand zich bij de groep aan. Na de koffie komt de zon al fel opzetten, het beloofd een warme dag te worden. We gaan richting het Furstenbusch waar we een vreemde vogel treffen met meereizende viervoeter. Deze fietser heeft zijn complete inboedel gemonteerd op een robuust rijwiel. Als we het bos achter ons laten nodigen twee uitspanningen ons uit. Daar krijgen we van de gastvrouw een stukje locale geschiedenis. Hoe hier een levendige smokkelhandel werd gedreven. Met vanuit rijkswege de jacht daarop en de twisten om de grens. Dit werd met een vredesverdrag ondertekend en door douanebeambten (Kommiezen) ten uitvoering gebracht. Op de aanliggende landgoederen zien we kolossale herenboerderijen, deze bleken in een ver verleden in bezit van de adel maar werden door leenheren beheerd (Scholtenboerderijen). Het contrast met de moderne deprimerende stinkende megastallen is gigantisch groot. We sluiten af waar we begonnen, aan de grens bij Gasthof Oldenkotte (Oldekater). Waar wij verlekkerd toekijken naar de grote Hollandse pannenkoek die Bernard verorberd. Tot slot staan we even stil bij het goede doel KiKa en lappen de GRIG vrienden voor Rondje IJsland.
Kerels bedankt!
