Foto: © 2012sprengenbergrunner
Na de Trail in België reis ik door naar Zwitserland. Daar heb ik vier nachten geboekt in het door Nederlanders gerund Hotel Alpina. Bij toeval kwam ik aan deze locatie door een ontmoeting met Truus Wijnen op onze eigen Holterberg terwijl ik aan het wandelen was met maatje Jos. Alsof Truus gedachten kon lezen wees zij me op dit karakteristieke deels houten Hotel uit 1890. Het dorp Tschiertschen 1350 m ligt op kleine afstand van mijn al geplande hardloop driedaagse vanuit Chur. In het kuuroord kan ik actief bijkomen van de loodzware Trail. En al vast wennen aan de hoogte.
Steeds steiler stuur ik mijn Toyota de smaller wordende berg op, terwijl de bochten scherper worden en ik hoop dat er geen tegenliggers de berg afkomen. De ligging van het Hotel is prachtig met zicht op het dorp in het dal en aan alle kanten de bergen met de houten Walserhuizen. Als ik op zoek ga naar de receptie en of de gastheer/vrouw kom ik meteen in de sfeer van dit Hotel. Wat verstrooide en labiele gasten slenteren door de gangen. Het blijkt een groep met beperkingen te zijn. Van andere gasten hoor ik dat ik in de keuken moet zijn. Na het avondeten in de grote zaal met veel pensionados ga ik een stuk bergopwaarts wandelen in de richting van Untersäss. Halverwege valt de schemer al in en volg ik gelukkig via een breder bospad mijn weg. Die al slingerend afdaalt door het woud en uitkomt op de verharde weg van Praden naar Tschiertschen.
Dag 1 21 augustus
Trailwandeling Langwies – Sapün – Sunnenrüti
Tobias zet ons voorbij Langwies uit het busje. Hiervoor betaal je dan een kleine bijdrage. Gisteren werd er kort iets over deze tocht verteld waarvoor je je dan kunt inschrijven en al dan niet met de groep en landkaart kunt wandelen. Met flinke spierpijn in de bovenbenen komt het me goed uit dat het tempo laag ligt. Vanwege het warme weer slenteren we een beetje, er is veel aandacht voor de flora. In het Berggasthaus Heimeli genieten we van een kopje koffie. We dalen een stukje waarna het via de Schanfigger Hohenweg richting Seebjiboden 2072 m gaat. Vervolgens wandelen we een kronkelende weg, die als een slang richting Medergen voert. Op de afgesproken tijd arriveert het busje die ons oppikt nabij Sunnenrüti. Na een volle dag voel ik me thuis en neem plek op het terras, waar nieuwkomer Janneke met het vliegtuig over gekomen is. Ze verblijd ons met de ’verse’ NRC van afgelopen zaterdag. Voer voor gesprek. Waarop we trek krijgen in koffie, maar om onduidelijke reden is daar niet in voorzien. Rob weet ons te vertellen dat dit nog stamt uit vervlogen tijden toen er een antroposofische sfeer hing.
